We weten waarschijnlijk niet zo goed wat we met het woord affectie moeten. Haptonomie de wetenschap van de affectiviteit staat met grote letters op de bijbel van de grondlegger van Haptonomie Frans Veldman.

Wat is nu eigenlijk affectie. Waarschijnlijk weten we wel als we zeggen hij veel affiniteit met schilderen, dat iemand dan graag schildert. Dus affectiviteit is iets wat voor ons iets is wat we graag doen. Met liefde doen. Wat doen we dan allemaal met liefde….?

Waarschijnlijk staan we daar helemaal niet bij stil. Wat doen we met liefde? Wat beweegt ons in liefde? Vragen waar we niet bewust van zijn. Soms ben je in liefde wanneer je een mooie bloem plukt om die aan iemand te geven. En die iemand aan wie je de bloem uit liefde geeft, daar heb je ook veel affectiviteit voor. Een ander woord voor affectiviteit is genegenheid. En dat woord gebruiken we ook al niet vaak. Ja natuurlijk ik wel. Voor mij is het een 2e natuur geworden om alles in affectiviteit en genegenheid te doen. En ik kan je zeggen, je wereld wordt er heel anders door.

Als ik met genegenheid iets doe, zoals b.v. een mooie krul op een smetteloos papier met een zacht pastel potlood zetten, dan ben ik vol aandacht betrokken met het zetten van de streep. Ik voel het papier door het potlood heen, ik voel de zachtheid van de streep die langzaam uit het potlood op het papier komt. Alsof het vervloeit met het papier. Een gewaarwording die me met zachtheid vervult en me een gevoel van tederheid geeft.

Zo kun je zelfs je huishouden doen. De stofzuiger of het strijkijzer met zachtheid in contact brengen met alles wat schoon of in de plooi moet komen. Ik heb me nooit zo in mindfulness verdiept, maar ik voel dat ze dit een beetje bedoelen als ze het over mindfulness hebben. En dat is heel anders dan ruw en hardhandig alles beetpakken en met ferme slag jezelf het appezuur werken.

Je buitenwereld verbinden met je binnenwereld. Daarmee wordt je binnenwereld rustiger en zachter. De diepte van aanraken met de handen van binnen gaan voelen. Wat doet het met je? Goh…ik voel iets, heel aarzelend, maar het is er. Iets raakt me van binnen in mijn gevoel aan, ik word iets gewaar en het is zacht. Deze zachtheid maakt het onrustige in mij rustig. Dat is mooi, dat is iets integreren met affectiviteit.