Soms zit er zoveel waarheid in een parabel, dat je het even met de wereld wilt delen:
Een Hindostaanse God bracht samen met zijn gevolg een bezoek aan de rivier de Ganges voor zijn wekelijkse bad. Aan de oever van de rivier stond een grote familie, verschillen familieleden stonden naar elkaar in woede te schreeuwen.
De God draaide zich glimlachend om en vroeg aan zijn discipelen: “Waarom schreeuwen mensen zo naar elkaar als ze boos zijn?”
De discipelen dachten er over na en toen zei een van hen: “Omdat we onze kalmte hebben verloren, daarom schreeuwen we.”
“Maar waarom schreeuwen als de persoon tegen wie we het hebben gewoon naast ons staat? Je kunt toch gewoon op een vriendelijke manier vertellen wat je op je hart hebt?” vroeg de God. De discipelen gaven verschillende antwoorden, maar niemand had een bevredigend antwoord. Uiteindelijk verklaarde de God:
“Wanneer 2 mensen boos op elkaar zijn, dan zijn hun harten gesloten en bevinden ze zich op een grote afstand van elkaar. Om deze afstand te overbruggen, moeten ze wel schreeuwen anders kunnen ze elkaar niet bereiken. Hoe bozer ze zijn, hoe harder ze schreeuwen hoe groter de afstand is. Maar wat gebeurt er als 2 mensen verliefd worden? Dan schreeuwen ze niet naar elkaar, maar praten zachtjes. Hun harten zijn dan dicht bij elkaar. Er is dan bijna geen afstand tussen elkaar of ze is heel erg klein.
De Hindoe God vervolgde: “Wanneer een paar van heel veel van elkaar houdt, wat gebeurt er dan? Ze spreken niet, door het gefluister komen ze nog dichter in liefde bij elkaar. Uiteindelijk hoeven ze ook niet meer te fluisteren, ze kijken naar elkaar en dat is wat er is. Zo dicht staan mensen tot elkaar als ze van elkaar houden”.
Hij keek naar zijn discipelen en zei: “Dus wanneer jullie twisten zorg dan dat je harten geen afstand nemen. Uit geen woorden waardoor er nog meer afstand zou kunnen komen, anders komt er een dag dat de afstand zo groot tot elkaar is, dat je het pad terug niet meer kunt vinden”.
Een wijs gezegde, maar hoe verander je als je al je hele leven zo jezelf geuit hebt? Haptonomie kan je een begeleiding geven om zo jezelf op een warme gevoelsmatige manier je hart te openen en de afstand tussen de mensen waar je van houdt kleiner te maken. Het schreeuwen te stoppen en zacht te fluisteren.
In het teken van de grote levenskunst ga in deze blog meer vertellen over onze innerlijke kracht. Wist je dat er meer is in ons lichaam, dan we in eerste instantie dachten. Juist als we niet denken komen we meer in contact met een kracht die anders over ons heerst en beheerst. Het ervaren wat een aanraking met ons kan doen, geeft langzaam inzicht hoe we die kracht voor onszelf kunnen gebruiken. Het is mooi hoe Haptonomie ons met deze innerlijke kracht in contact brengt. Lees verder 
